Ogólny niemiecki system zabezpieczenia na starość składa się z trzech filarów o niemal równej wielkości. Pierwszy filar to ustawowe ubezpieczenie emerytalne, drugi filar to prywatne zabezpieczenie emerytalne, a trzeci filar to pracownicze zabezpieczenie emerytalne. Pracowniczy system emerytalny dzieli się na emerytury pracownicze w sektorze prywatnym i dodatkowe emerytury w sektorze publicznym. Celem pracowniczego zabezpieczenia emerytalnego ze strony pracodawcy jest zapewnienie pracownikowi, właśnie z tego powodu, wiążących świadczeń w ramach stosunku pracy z tytułu starości, inwalidztwa lub także Świadczenia dla osób pozostałych przy życiu do § 1 I 1 ustawy BetrAVG do wysłania do nas.
Obowiązek wypłaty świadczeń przez pracodawcę może opierać się na różnych podstawach uprawnienia. Na przykład pracodawca może być zobowiązany do zapłaty na podstawie umowy o pracę, obowiązującego układu zbiorowego, jednolitej regulacji zawartej w umowie o pracę, porozumienia zakładowego, praktyki zakładowej lub ogólnego zobowiązania. Ogólne zobowiązanie jest deklaracją pracodawcy wobec pracowników lub części pracowników, dotyczącą zapewnienia świadczeń. Dodatkowe zobowiązanie emerytalne, zwane potocznie "emeryturą zakładową", stanowi dodatek do ustawowych uprawnień emerytalnych pracownika i nie zastępuje ich.
Zasadniczo pracodawca nie ma ogólnego obowiązku zapewnienia świadczenia. Takie świadczenie ze strony pracodawcy należy raczej traktować jako świadczenie dobrowolne. Dobrowolny charakter przerywa jedynie możliwość uzyskania przez pracownika prawa do emerytury zakładowej finansowanej z odroczonego wynagrodzenia. Wynika to z faktu, że pracownik sam tworzy to świadczenie poprzez swoje wynagrodzenie. Utrata prawa do emerytury pracowniczej nie jest możliwa, nawet jeśli stosunek pracy ustał przed zdarzeniem emerytalnym. Zobowiązanie emerytalne pracodawcy musi jednak istnieć od co najmniej 5 lat, a pracownik musi mieć ukończone 30 lat.
Jeśli pracodawca wypłaca emeryturę pracowniczą i następuje jednolity wzrost emerytury ustawowej, pracownik nie może z tego powodu zmniejszyć stałej emerytury pracowniczej. Podobnie nie można ujemnie zaliczyć wypłat emerytalnych, które zostały wypracowane wyłącznie przez pracownika, a więc są uzależnione od jego wyników. Ustawa o pracowniczych programach emerytalnych koncentruje się na tych możliwych sposobach realizacji pracowniczych programów emerytalnych:
W przypadku zobowiązania bezpośredniego pracodawca sam organizuje program emerytalny. W ten sposób pracodawca sam tworzy niezbędne przepisy, a także organizuje wypłaty emerytur we własnym imieniu. Ten rodzaj systemu emerytalnego wiąże się z bardzo wysokimi kosztami organizacyjnymi. Z tego powodu zobowiązanie bezpośrednie może być stosowane tylko w bardzo dużych firmach. Wysokość emerytury zakładowej może być dowolnie ustalana, jeśli obie strony wyrażą taką wolę. Można również zdecydować, czy wypłata jest dokonywana jednorazowo w formie wypłaty kapitału, czy też w formie renty. Zasadnicza różnica w stosunku do innych form polega na tym, że stosunek umowny dotyczący emerytury jest zawarty bezpośrednio między pracownikiem a pracodawcą i nie ma między nimi żadnej strony trzeciej.
Istotną wadą jest również to, że pracodawca odpowiada nie tylko majątkiem przedsiębiorstwa, ale również całym swoim majątkiem. Z tego powodu ryzyko ponoszone przez pracodawcę jest bardzo wysokie. Osoby, które nie znały bezpośrednio pojęcia zobowiązania bezpośredniego, być może lepiej poznają je pod pojęciem odroczonej rekompensaty z tytułu wykonywanej pracy. W zasadzie niczym się to nie różni, z tą różnicą, że w tym przypadku pracodawca dodatkowo rezygnuje z części wynagrodzenia. Jeśli jednak stosunek pracy zostanie rozwiązany, pracownik nie ma prawa do kontynuowania świadczenia z własnych składek i samodzielnego jego finansowania. Uprawnienia te obowiązują jednak do momentu odejścia z firmy.
Ubezpieczenie bezpośrednie to zakładowe ubezpieczenie na życie lub ubezpieczenie emerytalne dotyczące życia pracownika. Wyciąga to z myślą o swojej rodzinie i jej Osoby pozostające na utrzymaniu z. Zazwyczaj więc pełne lub przynajmniej częściowe uprawnienie dotyczy Osoby pozostające na utrzymaniu. Świadczenie w przypadku roszczeń emerytalnych wypłaca na rzecz pracownika zakład ubezpieczeń, z którym pracodawca zawarł umowę. Istnieje nawet prawne uprawnienie do tego. Składki na ubezpieczenie może opłacać tylko pracodawca, albo mogą być one podzielone między pracodawcę i pracownika.
W innych przypadkach nadal istnieje elastyczna możliwość samodzielnego opłacania składek przez pracownika w ramach zakładowego systemu odroczonego wynagrodzenia. W przeciwieństwie do ubezpieczeń bezpośrednich zawieranych prywatnie, nie można ich przedwcześnie wypowiedzieć. Jeśli stosunek pracy między stronami również zakończy się w tym miejscu, kwota ta nie może zostać wypłacona. Pracownik ma jednak możliwość kontynuowania ubezpieczenia u innego pracodawcy, o ile ten ostatni wyrazi na to zgodę. W przeciwnym razie bieżące ubezpieczenie nie zostaje zawieszone, ale pracownik może starać się o odpowiednie podwyższenie składek prywatnie i w ten sposób nadal płacić składki na ubezpieczenie. W przeciwnym razie ubezpieczenie jest bezskładkowe.
W ramach funduszu emerytalnego pracodawca organizuje i prowadzi własny rodzaj towarzystwa ubezpieczeń na życie. Pracodawca samodzielnie odprowadza składki do tej firmy. Jego wyłącznym zadaniem jest zapewnienie zaopatrzenia emerytalnego. Ewentualne roszczenie o zapłatę wobec pracownika jest następnie wypłacane przez pracodawcę z funduszu. Pracownik ma również roszczenie o wypłatę emerytury w sposób bezpośredni.
Niezbędne składki mogą być wpłacane zarówno przez pracowników, jak i przez pracodawcę. Aktywa są następnie zarządzane przez te fundusze w ich własnym imieniu, a z prawnego punktu widzenia fundusze emerytalne są równorzędne ze zwykłymi towarzystwami ubezpieczeniowymi. Ubezpieczającym w Pensionskasse nie jest sam pracownik, lecz pracodawca. Zawiera on polisę ubezpieczeniową z Pensionskasse na rzecz pracownika. Pewna "kontrola" nad tymi Pensionskassen spoczywa na Federalnym Urzędzie Nadzoru Finansowego (BaFin).
Możliwe korzyści z funduszu emerytalnego polegają na wypłacaniu emerytur w ogóle, jak sama nazwa wskazuje. Ewentualne renty z tytułu niezdolności do pracy, podobnie jak inne rodzaje świadczeń emerytalnych, mogą nie być wypłacane przez fundusz emerytalny. Również w tym przypadku były pracownik ma bezpośrednie roszczenie. W tym kontekście fundusz emerytalny to instytucja emerytalna o charakterze ubezpieczeniowym, ale prawnie niezależna. Uprawnienie prawne do świadczenia musi być zatwierdzone przez Federalny Urząd Nadzoru Finansowego (BaFin) i podlega również jego późniejszej kontroli i nadzorowi. Regularnie sprawdza, jaką politykę prowadzi dana instytucja w zakresie inwestycji.
Finansowanie świadczenia odbywa się w ramach systemu kapitałowego. Tak więc fundusz emerytalny może inwestować do 90 % swoich aktywów w akcje oraz dokonywać inwestycji w obligacje publiczne i prywatne. Fundusze inwestycyjne oraz nieruchomości lub dłużne papiery wartościowe są nieograniczone. W rezultacie fundusz emerytalny, w przeciwieństwie do Pensionskasse czy innych towarzystw ubezpieczeń na życie, podlega mniejszym ograniczeniom w zakresie inwestycji i polityki lokowania kapitału. Nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się to bardzo ryzykowne, może okazać się korzystne (przynajmniej dla funduszy), ponieważ możliwy jest wyższy zysk.
Fundusz emerytalny jest odrębnym zakładem emerytalnym, zorganizowanym przez jednego lub nawet kilku pracodawców. Ta instytucja emerytalna sama posiada zdolność prawną. Były pracodawca nie ma własnych roszczeń. Fundusz emerytalny jest jednak podobny do funduszy emerytalnych. Nawet w przypadku braku rzeczywistego roszczenia ze strony emeryta zakładowego, Federalny Sąd Pracy coraz częściej przyjmuje, że zobowiązanie emerytalne podjęte przez pracodawcę stanowi podstawę roszczenia emeryta wobec funduszy emerytalnych. Pracodawca może jednak wycofać to roszczenie z przyczyn merytorycznych. Same fundusze emerytalne często zabezpieczają się poprzez reasekurację.
Gdy pracodawca obiecał świadczenie, ma również obowiązek wypłaty odszkodowania, tzn. ponosi pewną odpowiedzialność wobec pracownika.
W przypadku niewypłacalności pracodawcy, który nie jest już w stanie wywiązać się z obowiązku wypłaty świadczeń, istnieją różne sposoby kontynuowania wypłaty świadczeń na rzecz byłych pracowników. Pierwsza możliwość to wszczęcie postępowania upadłościowego wobec majątku pracodawcy. Inną możliwością może być zawarcie ugody pozasądowej, w ramach której wierzyciel zawrze porozumienie z wierzycielami w celu uniknięcia postępowania upadłościowego, pod warunkiem wyrażenia zgody przez instytucję prowadzącą postępowanie upadłościowe. W przeciwnym razie może dojść do odrzucenia wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego z powodu braku majątku.
Wreszcie istnieje możliwość całkowitego zakończenia działalności. Jest to możliwe w ramach tej ustawy, o ile nie został złożony wniosek o wszczęcie postępowania upadłościowego, a postępowanie upadłościowe nie może być oczywiście wszczęte z powodu braku majątku. Odrzucenie postępowania upadłościowego z powodu braku majątku w tym znaczeniu oznacza nic innego, jak tylko to, że sąd upadłościowy odrzuca postępowanie upadłościowe z powodu prawdopodobnego niewykonania zobowiązania przez upadłego. Innymi słowy, majątek niewypłacalnego nie wystarcza na pokrycie kosztów postępowania.
Niemniej jednak pracodawcy zawsze korzystają z zakładowego programu emerytalnego dla swoich pracowników. Dzięki temu firmy mogą zawsze reklamować punkt bezpieczeństwa petencjom nowych pracowników. Podobnie, obecni pracownicy są również bardziej skłonni do pozostania przy swoim obecnym pracodawcy. Zatem oprócz wynagrodzenia i świadczeń firmowych, emerytura zakładowa jest atrakcyjnym finansowo świadczeniem dodatkowym.
Jeśli chodzi o to, czego oczekują pracownicy w zakresie zabezpieczenia emerytalnego, najważniejszymi punktami są bezpieczeństwo, ale także elastyczność. Tym samym normalny pracownik coraz częściej chce dostosować swoją wypłatę do swoich potrzeb. Podobnie pracodawcy mogą odnosić do celów podatkowych wydatki, które mają w ramach umów emerytalnych. W ten sposób pracodawcy są również zwolnieni ze składek na ubezpieczenie społeczne w przypadku odroczonego wynagrodzenia.
Odpowiedź na pytanie, czy istnieje zakładowy program emerytalny dla osób samozatrudnionych, nie została dotychczas udzielona. Wynika to z tego, że takie bezpośrednie ubezpieczenie dla samozatrudnionych po prostu nie istnieje w znanej formie. W przypadku tego typu zatrudnienia jedyną pozostałą opcją jest prywatne zabezpieczenie emerytalne. Ogólnie polecany jest pensjonat "Rürup". Jest to rodzaj zabezpieczenia na starość, w którym ubezpieczający wpłaca określoną miesięczną składkę, która w fazie oszczędzania jest wolna od podatku i pozostaje nim przez pierwszy okres.
Wkłady te podlegają więc odroczonemu opodatkowaniu. Jest to więc w dużej mierze porównywalne z podstawowym zakresem pracowniczego programu emerytalnego, ponieważ jest on również wolny od podatku. Im większy zysk osiąga osoba prowadząca działalność gospodarczą, tym więcej powinna również wpłacać na emeryturę "Rürup", ponieważ w tym przypadku łączne oszczędności podatkowe będą wyższe. Jednak nawet w przypadku prywatnych emerytur zawsze należy skonsultować się z ekspertem, który w każdej sytuacji znajdzie odpowiedni model zabezpieczenia dla każdego.
Zmiana stałego zatrudnienia na pracę freelancera lub samozatrudnienie również nie stanowi problemu. Tym samym byłą polisę firmową można zazwyczaj po prostu dalej opłacać prywatnie. Roszczenia z umów nie wygasają. W przypadku braku możliwości kontynuowania ubezpieczenia wykupionego jako pracownik, pozostaje możliwość uczynienia ubezpieczenia bezskładkowym.
Jest to często nieproblematyczne, pod warunkiem osiągnięcia pewnej minimalnej sumy zamówienia na dostawy. W razie wątpliwości, naliczona do tego momentu suma zostanie wypłacona w ustalonym terminie wypłaty. Jeśli umowa stała się bezskładkowa, należy pamiętać, że wypłata może być i będzie znacznie niższa kosztem ubezpieczającego. Powstała w ten sposób luka emerytalna może z kolei zostać wyrównana przez prywatną emeryturę.
Biuro główne - Kerpen
Pan Patrick Baumfalk, adwokat
Droga główna 147
50169 Kerpen
Niemcy
Oddział - Witten
Pan Patrick Baumfalk, adwokat
Ulica Berlińska 4
58452 Witten
Niemcy
Nasz partner w USA, FL, Merritt Island, Spacecoast i Miami, USA:
Pan Alexander Thorlton, Esq. - German American Real Estate & Immigration Law Center, LLC
Projektowanie stron internetowych & SEO od Usługi Baumfalk
Polski 
Deutsch 
English 
Français 
Español 
Türkçe 
Italiano 
Nederlands 
Svenska 
Română 
Български 
Русский