De aanval

Advocatenkantoor voor strafrecht in Kerpen, Keulen en Witten

Uw strafrechtadvocaat, betrouwbaar en gespecialiseerd

De aanval

Advocatenkantoor voor strafrecht in Kerpen, Keulen en Witten

Advocaat voor - Arbeidsrecht | Strafrecht | IT Recht | Gegevensbescherming

Mishandeling is een van de meest voorkomende delicten in Duitsland. Statistisch gezien werden in 2021 483.703 gevallen van mishandeling geregistreerd door de politie. Tien jaar eerder, in 2011, waren er 541.254 door de politie geregistreerde gevallen. Hieruit blijkt dat het aantal geweldsdelicten ongeveer constant is. De relevante norm voor de beoordeling is § 223 van de StGBOm van een strafbaar feit te kunnen spreken, moet een andere persoon fysiek zijn mishandeld of moet zijn gezondheid zijn geschaad.

De aanval
(1. Hij die een ander lichamelijk mishandelt of diens gezondheid aantast, wordt gestraft met een vrijheidsstraf van ten hoogste vijf jaar of een geldboete.
(2) De poging is strafbaar.

Het beschermde rechtsbelang is dus "lichamelijke integriteit". In geval van twijfel omvat dit ook het veroorzaken van ziekten. Derhalve kan eerder worden geformuleerd dat onder de § 223 StGB misdrijven tegen het menselijk lichaam. Bovendien kunnen ingrepen in de geestelijke gezondheid van mensen ook vallen onder het delict van lichamelijke schade in het kader van gezondheidsschade. Dit wordt echter gedeeltelijk betwist in de brede discussie. Het begrip beschermd juridisch eigendom moet dus worden uitgebreid tot de psyche naast het lichaam en omvat dus beide begrippen. Lichamelijk letsel is een puur succesvolle overtreding in de vorm van een letselovertreding. Het succes zelf is dus de fysieke mishandeling of schade aan de gezondheid.

Ook al duurt het meestal lang voordat de mishandeling of de schade aan de gezondheid afneemt, lichamelijk letsel is geen permanent delict. Het delict is vervuld met het optreden van het resultaat van het letsel en de duur van de pijn is op korte termijn verder niet van belang. Lichamelijk letsel is ook een zogenaamd opzettelijk delict. Dit betekent echter niet dat nalatigheid niet strafbaar is. Dit wordt geregeld in § 229 van de StGB.

Lichamelijk letsel door nalatigheid
Degene die een ander door nalatigheid lichamelijk letsel toebrengt, is strafbaar met een vrijheidsstraf van ten hoogste drie jaar of met een geldboete.

De "normale" mishandeling is een overtreding en geen misdrijf, aangezien de straf de formulering "tot" bevat en ongetwijfeld minder dan een jaar bedraagt.

De voorwaarden voor de overtreding van § 223 StGB

De "andere persoon

In de context van de bestanddelen van § 223 StGB het lichamelijk letsel of de aantasting van de gezondheid moet tegen een andere persoon zijn gericht. De dader kan dus niet tegelijkertijd slachtoffer zijn. Die andere persoon moet ook al geboren zijn en mag nog niet dood zijn. Voor beide gevallen bestaan afzonderlijke strafbepalingen. Deze zijn ofwel verstoring van de rust van de doden of abortus. Samenvattend kan worden gezegd dat het slachtoffer van het misdrijf een andere persoon moet zijn die leeft en al geboren is.

Het lichaam

De overweging van het lichaam is niet echt eenvoudig. In detail rijzen hier vele vragen over wat tot het lichaam behoort of niet meer. In geval van twijfel gaat het niet meer om het lichaam als beschermd goed, maar om zaken die iemand slechts helpen in bepaalde levenssituaties. Deze nuttige zaken zijn bijvoorbeeld contactlenzen of kunstledematen zoals protheses. Over implantaten lopen de meningen uiteen. 

We hebben het onder andere over pacemakers en kunstgewrichten. De heersende opvatting is dat bovengenoemde voorwerpen tot het lichaam behoren indien zij permanent en stevig verbonden zijn met een levend menselijk lichaam. Ze worden dan een apart deel van het lichaam en staan niet langer zelfstandig als ding.

De tegenovergestelde opvatting maakt een onderscheid tussen het type implantaat. Er wordt onderscheid gemaakt tussen implantaten die een vervangende functie in het lichaam vervullen en implantaten die het menselijk lichaam slechts ondersteunen in zijn functie. Volgens deze opvatting is het eerste een bestanddeel van het lichaam en het tweede niet. Men spreekt hier van vervangende tanden die de originelen vervangen en, in het geval van ondersteunende implantaten, van bijvoorbeeld pacemakers. 

Het is ook interessant om na te gaan of van het lichaam gescheiden delen nog als deel van het lichaam kunnen worden beschouwd of niet. Zo niet, dan kan het vangnetdelict altijd beschadiging van eigendom zijn overeenkomstig artikel 303. StGB worden geraadpleegd. Interessanter blijft echter een denkbare bestraffing van de dader volgens § 223. StGB. In dit probleem kan een onderscheid worden gemaakt tussen verschillende groepen van gevallen.

De eerste groep gevallen betreft die delen die van het lichaam zijn gescheiden maar er op korte termijn weer aan moeten worden gekoppeld. Een voorbeeld is het afhakken van een vinger, een been of een hand. Het doel is om dit deel op korte termijn weer met het lichaam te verbinden.

De tweede groep gevallen betreft ook delen die van het lichaam zijn gescheiden, maar deze kunnen of mogen pas na langere tijd weer met het menselijk lichaam worden verbonden. Het gaat hier bijvoorbeeld om autologe donaties zoals bloedplasma of een eicel die voor kunstmatige inseminatie is verwijderd en pas na een geslaagde bevruchting weer wordt ingebracht.

De derde groep gevallen betreft onderdelen die van het lichaam zijn gescheiden en er niet opnieuw aan moeten worden bevestigd. Verder wordt hier een onderscheid gemaakt tussen de groepen waarbij het onderdeel nog voor "endogene" doeleinden wordt gebruikt en niet bestemd is om voor "endogene" doeleinden te worden gebruikt maar ten goede komt aan een andere persoon, en lichaamsdelen die niet bestemd zijn om opnieuw met het eigen lichaam te worden verbonden en ook in hun geheel geen "endogene" bestemming meer hebben.

Deze vraag is echter pas echt relevant wanneer men in een geschil specifiek rekening moet houden met deze aspecten. Bij een eenvoudig handgemeen tussen twee mensen zal het aspect lichaamsdelen zelden ter sprake hoeven te komen. Welk standpunt men inneemt, of de genoemde lichaamsdelen in de casusgroepen er deel van uitmaken en blijven uitmaken of niet, zal nog intensief besproken worden. In geval van twijfel vereisen deze gevallen een intensieve juridische beoordeling door een Advocaat voor strafrecht.

Letselschade, letselschade advocaat, letselschade advocaat, letselschade advocaat, strafrecht advocaat Kerpen, strafrecht advocaat Witten, strafrecht advocaat Keulen

De overtreding

Definitie van het delict

Zoals hierboven reeds vermeld, resulteert lichamelijke schade in fysieke mishandeling van een andere persoon of schade aan diens gezondheid. In beide gevallen wordt nog steeds de term lichamelijk letsel gebruikt. Hoe het lichamelijk letsel precies is gepleegd is ook relevant. Het lichamelijk letsel kan specifiek worden veroorzaakt door actief handelen of door nalaten. Het plegen van het delict door verzuim is aan de orde als de dader zich in een bepaalde borgstelling bevond. 

Deze positie van borg moet bijvoorbeeld worden ingenomen in het geval van ouders die de gezondheid van hun kind hebben geschaad of het fysiek hebben misbruikt door dit na te laten. Het eerste is echter waarschijnlijker door weglating. Zoals bij de meeste strafbare feiten vereist strafbaarheid het resultaat van het strafbare feit, een handeling, causaliteit tussen de handeling en het resultaat, en objectieve toerekening. Bovendien mag de dader geen rechtvaardigende of verontschuldigende redenen hebben voor zijn daad.

De fysieke mishandeling

Definitie van fysieke mishandeling

In het begin moet voor het eerst worden nagegaan of er sprake is van fysieke mishandeling. Dit gebeurt met behulp van definities. Zodra een situatie onder de definitie van mishandeling valt, kunnen de feiten daaronder worden gebracht. Eén definitie luidt: "Lichamelijke mishandeling is een niet onbelangrijke aantasting van de conditie of gezondheidstoestand van het lichaam.

Zoals op het eerste gezicht misschien niet meteen duidelijk is, heeft fysieke mishandeling alleen betrekking op zuiver fysieke mishandeling. Geestelijke schade kan dus onder gezondheidsschade vallen. Een uitzondering is wanneer zuiver mentale stoornissen uiteindelijk fysieke gevolgen hebben. In geval van twijfel kan fysieke mishandeling worden aangenomen. Er zij op gewezen dat de overweging met en zonder de schadelijke gebeurtenis altijd wordt toegepast. 

Deze relatieve integriteit omvat reeds waardeverminderingen die reeds vóór de gebeurtenis bestonden en die na de gebeurtenis verder verslechterden. Op dit punt moet de definitie dus niet meer spreken van de integriteit van het lichaam, maar van een algemene toestand van het lichaam.

De minimis-limiet

Definitie van de de minimis-limiet

Met de toevoeging van "niet onaanzienlijk" in de definitie heeft de wetgever bewust een de minimis-grens opgenomen in het delict lichamelijk letsel. Bij deze grens wordt erop gelet dat een daad van aanranding een bepaald karakter moet hebben om als lichamelijk letsel te worden aangemerkt. Hier vindt een zuiver objectief onderzoek van de materialiteit plaats. Het subjectieve gevoel van het slachtoffer is niet relevant. 

Of een handeling nu niet onbeduidend is, wordt getoetst aan de evenredigheid. Is de daad zo erg dat de minimale mate van lichamelijk letsel gerechtvaardigd lijkt bij een latere veroordeling van de dader? Zo ja, dan kan niet langer van een onbeduidend vergrijp worden uitgegaan. Ondertussen is de jurisprudentie het er echter over eens dat de drempel voor lichamelijke schade vrij laag moet worden gelegd.

Lichamelijk welzijn / pijn

De aantasting van het fysieke welzijn

Als er sprake is van een aantasting van het lichamelijk welzijn, dan wordt dit meestal gerechtvaardigd door pijn. Pijn is niets meer dan een zintuiglijke gewaarwording. Aangezien pijn altijd zeer subjectief is, was er lange tijd een verandering in de jurisprudentie. Een van de besproken kwesties was of een klap in het gezicht voldoende was om de drempel voor een onbeduidend delict te overschrijden. In deze zaak oordeelde het Federale Hooggerechtshof soms in het voordeel en soms in het nadeel. Uiteindelijk kan echter worden gesteld dat de drempel voor een onbeduidend delict steeds laag was, maar dat het resultaat een verhoging van de eisen voor het vaststellen van lichamelijk letsel was.

Actie / Causaliteit en objectieve toerekening

Causaliteit en objectieve toewijzing

Zoals gezegd moet de dader het succes van de fysieke mishandeling hebben veroorzaakt door een handeling. Hoe dit gebeurt lijkt voor het eerst irrelevant. Dit kan gebeuren door een klap, een schop, het gebruik van een wapen of op andere manieren. Bijgevolg moet er alleen een causaal verband bestaan tussen de handeling en het resultaat van het strafbare feit. Eenvoudiger gezegd, als de dader niet had geslagen, geschopt of iets dergelijks, zou er geen sprake zijn geweest van fysieke mishandeling. Het delict moet echter ook objectief aan de dader kunnen worden toegeschreven. Dit is het geval wanneer de dader een wettelijk verboden risico heeft gecreëerd, dat door het delict is gerealiseerd.
Letselschade, letselschade advocaat, letselschade advocaat, letselschade advocaat, strafrecht advocaat Kerpen, strafrecht advocaat Witten, strafrecht advocaat Keulen

De gezondheidsschade

Definitie van gezondheidsbeperking

Naast fysieke mishandeling kan ook aan het delict van lichamelijk letsel worden voldaan als het gaat om schade aan de gezondheid. De definitie van schade aan de gezondheid luidt als volgt: "Schade aan de gezondheid is elke oorzaak of toename van een pathologische aandoening. Een pathologische toestand is elke toestand die negatief afwijkt van de normale toestand van de lichaamsfuncties van het slachtoffer". 

Dit is interessant wanneer er geen fysiek contact was tussen slachtoffer en dader, maar alleen psychologische stress het gevolg is. Het is dus zeer omstreden wanneer lichamelijke schade kan worden aangenomen en wanneer niet. Zo werd lichamelijke schade in het kader van gezondheidsschade aangenomen als het slachtoffer na het delict angst, beven of kortademigheid kon tonen, bijvoorbeeld vanwege telefoonterreur. Volgens de jurisprudentie waren stemmingswisselingen of flashbacks niet voldoende.

Bij deze ziekten was het een kenmerk dat er naast een psychologisch effect ook een lichamelijk gevolg was. Daarom is het opnieuw van belang als de gevolgen van het slachtoffer louter psychische aandoeningen zijn en er geen sprake is van een lichamelijke ziekte. In de rechtspraak is hierover nog niet veel te vinden. De regionale rechtbank van Bochum heeft echter een depressie als gevolg van een handeling als gezondheidsschade aangemerkt. Volgens de literatuur worden geestesziekten meestal uitgesloten van gezondheidsschade. 

De laatste jaren is de maatschappij echter veranderd. Het beeld van geestesziekten is fundamenteel veranderd en er wordt steeds meer aandacht en waarde gehecht aan deze vorm van gezondheid. Paranoia, angst of zelfs depressie zijn nu erkende ziekten in de samenleving en daarom moeten zij worden erkend als een gezondheidsbeperking.

Medische behandeling

Medische behandeling

Het was en is ook betwist of medische behandeling lichamelijke schade kan opleveren. Er is sprake van medische behandeling wanneer wordt ingegrepen in de integriteit van het lichaam om ziekten, lichamelijke klachten of psychische stoornissen te verlichten of volledig op te heffen. In het algemeen dienen medische behandelingen om de gezondheid te verbeteren. Louter cosmetische ingrepen vallen hier niet onder. In de meeste gevallen voldoen deze direct aan het delict van lichamelijk letsel, maar het slachtoffer stemt in met dit letsel en moet dit vóór de operatie ook schriftelijk bevestigen.

In het geval van medische behandeling is het argument echter hetzelfde. Wie een arts opdracht geeft om de gezondheid te bevorderen, stemt er ook mee in om eventueel een operatie te moeten ondergaan. Zelfs als het doel goed is, is er vaak pijn in het genezingsproces en is de operatie zelf in feite lichamelijke schade. Dit wordt echter gerechtvaardigd door de toestemming van de patiënt.

De subjectieve elementen van het misdrijf lichamelijk letsel

Het delict van lichamelijk letsel

Lichamelijk letsel is alleen strafbaar als ook aan de subjectieve elementen van het delict is voldaan. Daarvoor is opzet nodig. In het geval van algemeen opzet in het kader van dolus directus zijn kennis en opzet van de verwezenlijking van het strafbare feit vereist. Ook wel dolus directus van de 1e en 2e graad genoemd. Binnen het bereik van de bedoeling zijn alle mogelijkheden van de bedoeling denkbaar. De handeling kan dus opzettelijk, bewust of ook door voorwaardelijke opzet worden gepleegd.

Volgens de subjectieve elementen van het delict moet het delict ook onrechtmatig en verwijtbaar zijn. Dit is het geval wanneer de dader geen rechtvaardigende of verontschuldigende redenen kan aantonen. In dit geval zou de eventuele instemming van het slachtoffer met het lichamelijk letsel worden toegepast. De medische interventie werd als voorbeeld genoemd. Dit geldt echter ook voor lichaamssieraden zoals een piercing of een tatoeage. In beide gevallen kan gemakkelijk lichamelijke schade worden verondersteld als er geen toestemming is.

Rechtsgevolg van lichamelijk letsel

Het lichamelijk letsel en het rechtsgevolg

Op eenvoudige mishandeling staat een gevangenisstraf van maximaal vijf jaar of een boete. Als men naar de jurisprudentie kijkt, worden meestal alleen boetes uitgesproken. Gevangenisstraffen zijn zeldzaam en straffen van meer dan twee jaar zijn nog zeldzamer. Dit type straf kan alleen worden opgelegd als de dader zich schuldig heeft gemaakt aan een ernstig delict of al vaker delicten heeft gepleegd en bekend is bij de politie.

In het kader van de veroordeling is het dus relevant of het slachtoffer de dader al dan niet aanleiding heeft gegeven tot het plegen van het strafbare feit. Heeft hij geprovoceerd of niet? Zijn beide partijen medeschuldig aan de uitkomst van de situatie? In geval van twijfel kan dit een verzachtende reden voor veroordeling zijn. Zoals gewoonlijk geldt ook voor lichamelijk letsel de verjaringstermijn. Hier gaat de verjaringstermijn in na vijf jaar. Er moet dus eerst een klacht zijn ingediend door het slachtoffer en het algemeen belang van vervolging moet ook aanwezig zijn. Pas dan komt het Openbaar Ministerie in actie. Een particuliere of accessoire vervolging blijft ook mogelijk.

Het gevaarlijk lichamelijk letsel

Definitie van gevaarlijk lichamelijk letsel

Bovendien zijn er, naast eenvoudig lichamelijk letsel, ook kwalificaties voor het basisdelict. Een daarvan is § 224 van de StGB Deze gaat over gevaarlijk lichamelijk letsel. Dit gaat over gevaarlijk lichamelijk letsel.

Gevaarlijk lichamelijk letsel
(1) Degene die het lichamelijk letsel pleegt

1. door gif of andere voor de gezondheid schadelijke stoffen mee te nemen,
2. met behulp van een wapen of een ander gevaarlijk werktuig,
3. door middel van een bedrieglijke overval,
4. gezamenlijk met een andere partij of
5. door een handeling die het leven in gevaar brengt
wordt gestraft met een gevangenisstraf van zes tot tien jaar en in minder ernstige gevallen met een gevangenisstraf van drie maanden tot vijf jaar.

(2) De poging is strafbaar.

Net als bij de feiten van § 224 StGB Deze sectie gaat over het gevaarlijk plegen van lichamelijk letsel. Daarom is en blijft het basisdelict lichamelijk letsel uit hoofde van artikel 223. StGB. In dit opzicht hangt het er alleen van af hoe het is gepleegd. Dit omvat het gebruik van gif, wapens of gevaarlijk gereedschap en aanvallen vanuit een hinderlaag. De nadruk ligt altijd op de handeling en niet op het resultaat. 

De ernst van het letsel is niet direct relevant, maar alleen het "hoe" van de opdracht komt nader aan bod. Dit houdt meestal verband met het feit dat de gevaarlijke wijze van het plegen van het strafbare feit een ernstiger aantasting of letsel tot gevolg zal hebben. In het algemeen is dit niet relevant bij de beoordeling of er gevaarlijk lichamelijk letsel is gepleegd. Statistisch gezien werden in 2021 122.341 gevallen van gevaarlijk en zwaar lichamelijk letsel geregistreerd.

Letselschade, letselschade advocaat, letselschade advocaat, letselschade advocaat, strafrecht advocaat Kerpen, strafrecht advocaat Witten, strafrecht advocaat Keulen

Het zwaar lichamelijk letsel

Definitie van zwaar lichamelijk letsel

Naast eenvoudig en gevaarlijk lichamelijk letsel blijft ook zwaar lichamelijk letsel bestaan. Evenals bij gevaarlijk lichamelijk letsel is zwaar lichamelijk letsel een kwalificatie van het basisdelict van artikel 223. StGB. Zwaar lichamelijk letsel verschilt echter van gevaarlijk lichamelijk letsel omdat zwaar lichamelijk letsel niet gericht is op het plegen van het strafbare feit, zoals gevaarlijk lichamelijk letsel, maar op bepaalde gevolgen van het lichamelijk letsel. Zo is zwaar lichamelijk letsel met zijn strafbedreiging niet gekoppeld aan de daad, maar aan het respectieve gevolg van het delict.

Het zwaar lichamelijk letsel
(1) Indien het lichamelijk letsel tot gevolg heeft dat de gewonde persoon

1. verliest het zicht in één oog of beide ogen, het gehoor, het vermogen om te spreken of het vermogen om zich voort te planten,
2. het gebruik van een belangrijk lichaamsdeel verliest of blijvend verliest, of
3. in belangrijke mate blijvend verminkt is of invalide, verlamd of geestelijk ziek of invalide wordt,
is de straf een gevangenisstraf van een jaar tot tien jaar.

(2) Indien de overtreder opzettelijk of bewust een van de in lid 1 bedoelde gevolgen veroorzaakt, wordt een gevangenisstraf van ten minste drie jaar opgelegd.

(3) In minder ernstige gevallen als bedoeld in lid 1 wordt een vrijheidsstraf van zes maanden tot vijf jaar opgelegd en in minder ernstige gevallen als bedoeld in lid 2 een vrijheidsstraf van een jaar tot tien jaar.

De eerste alinea van artikel 226 van de StGB beschrijft op gedetailleerde en afdoende wijze de gevolgen van het lichamelijk letsel die tot een strafverzwaring kunnen leiden. Lid 2 heeft meer betrekking op het noodzakelijke opzet van de dader, dat hij moet hebben om het strafbare feit te plegen. Lid 3 beschrijft met name de sanctie voor minder ernstige gevallen.

In de context van het gezichtsvermogen is het noodzakelijk het punt te kwantificeren waarop men van gezichtsverlies kan spreken. Het zicht hoeft niet noodzakelijkerwijs te dalen tot 0 %. Volgens de heersende leer is een verlies tot 2'% voldoende om van een volledig verlies te kunnen spreken. De jurisprudentie bevestigt ook een verlies van maximaal 10 %. Bij gehoorverlies gaat het niet om één oor. Hier is het volledige verlies van het gehoor aan beide zijden vereist. 

Of er al gehoorverlies was aan één kant kan irrelevant zijn als de tweede kant nu ook doof is. In de context van de spreekvaardigheid moet een onderscheid worden gemaakt. Er hoeft geen volledig stemverlies te zijn, maar een beetje stotteren is ook niet voldoende. Hier gaat het dus om een interpretatie van de rechter over wanneer men kan spreken van een verlies van het spraakvermogen of niet. Het voortplantingsvermogen betreft het vermogen tot voortplanting, verwekking en geboorte. Impotentie valt dus niet onder het strafbare feit van artikel 226.

In het kader van een beoordeling moet op lange termijn herkenbaar zijn dat een prognose voor genezing negatief lijkt. Medische maatregelen mogen geen succes beloven.

In lid 1, nr. 2, wordt nader bepaald dat ernstig lichamelijk letsel wordt aangenomen indien het slachtoffer een belangrijk lidmaat verliest of blijvend invalide is geworden. Vooral rijst hier vaak de vraag wat onder een belangrijk lidmaat kan worden verstaan. Volgens de definitie is het een belangrijk ledemaat als het een zelfstandig lichaamsdeel is met een speciale functie in het organisme als geheel, dat met het lichaam verbonden is door een gewricht. Het moet een algemene betekenis hebben voor het menselijk leven. 

Voorbeelden zijn handen, voeten, benen of armen. De discussie begint als we het bijvoorbeeld over inwendige organen hebben. Het verlies van een nier of delen van een ander belangrijk orgaan kan veel ergere gevolgen hebben dan het verlies van een teen. Volgens de definitie en ook niet door het BGH opgenomen, vallen deze organen niet onder het delict van § 226 StGB.

In de context van verminking moet het uiterlijk van het slachtoffer sterk veranderd zijn in het puur esthetische effect. Meestal in lijn hiermee zijn er psychologische nadelen voor het slachtoffer. Of de persoon al eerder onesthetisch was, doet niet ter zake. Misvorming omvat ook een zeer groot, breed en lang litteken. De misvorming hoeft niet altijd blijvend zichtbaar te zijn. Het gaat dus ook om een beschouwing van het lichaam in situaties die niet altijd gegeven zijn. Een voorbeeld is een bezoek aan het openluchtzwembad. 

Het gevolg van een ernstige ziekte kan worden aangenomen als het slachtoffer in een ernstige chronische ziektetoestand terechtkomt die gevolgen heeft voor het gehele organisme. Dit omvat ook zwakte. Geestesziekte is gericht op een geestelijke stoornis. Wat de handicap betreft, is het niet direct duidelijk of de wetgever doelt op een geestelijke of lichamelijke handicap. In het algemeen kan een handicap echter worden opgevat als een aanzienlijke beperking van de lichaamsfuncties van het slachtoffer.

Net als voor lichamelijk letsel in de zin van artikel 223 is voor het plegen van het delict opzet vereist. Dit opzet heeft echter niet meer alleen betrekking op het plegen van het strafbare feit, maar op het beoogde gevolg van het zwaar lichamelijk letsel. Evenals in het geval van § 223 en § 224 van de StGB de dader moet onrechtmatig en verwijtbaar hebben gehandeld. Mogelijke rechtvaardigingsgronden zijn echter zelfverdediging overeenkomstig artikel 32, noodzaak overeenkomstig artikel 34 of instemming overeenkomstig artikel 228 van het EG-Verdrag. StGB.

Wedstrijden

Indien in het kader van één delict meerdere feiten worden gepleegd, kan de vraag rijzen naar welke norm de dader kan worden gestraft. Logischerwijs komt artikel 224 in de plaats van het basisdelict van artikel 223 van het Wetboek van Strafrecht, aangezien deze kwalificatie bijzondere eisen stelt aan het plegen van het delict. Indien het lichamelijk letsel echter een ernstig gevolg heeft naast de gevaarlijke wijze van toebrengen, dan zou het delict van artikel 226 van het Wetboek van Strafrecht de artikelen 223 en 224 van het Wetboek van Strafrecht verdringen, met een zwaardere straf tot gevolg.

Definitieve

Waar velen niet direct bij stilstaan is dat in geval van twijfel het slachtoffer van lichamelijk letsel ook recht heeft op een bepaalde vergoeding voor pijn en lijden of schadevergoeding. Hier variëren de bedragen altijd. Het bereik is groot, van geen claim tot enkele duizenden euro's. Daarom is een goed gekozen en professioneel gespecialiseerde advocaat nodig om voor uw goede rechten te vechten.

De normen van §§ 223 e.v. StGB zijn stevig verankerd en beschermen het rechtsgoed van fysieke integriteit met grote raison d'être. Heeft u vragen over dit onderwerp, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen. Wij zijn graag uw competente contactpersoon en zorgen volledig voor een oplossing van uw zaak!

Wij staan landelijk voor u klaar bij een verhoor door de politie!

Neem dan contact met ons op

+49 (0) 2273 - 40 68 504

info@kanzlei-baumfalk.de

Advocatenkantoor voor strafrecht in Kerpen, Keulen en Witten

Advocaat voor - Arbeidsrecht | Strafrecht | IT Recht | Gegevensbescherming

Logo BAUMFALK - Advocatenkantoor - Wit

Hoofdkantoor - Kerpen
Mr Patrick Baumfalk, advocaat
Hoofdweg 147
50169 Kerpen
Duitsland

Tak - Witten
Mr Patrick Baumfalk, advocaat
Berlijnstraat 4
58452 Witten
Duitsland

Onze samenwerkingspartner in de VS, FL, Merritt Island, Spacecoast en Miami, VS:

Mr. Alexander Thorlton, Esq. - Duits Amerikaans Vastgoed & Immigratie Advocatenkantoor, LLC

Gegevensbescherming Afdruk

Webdesign & SEO van Baumfalk Diensten

nl_NLNederlands
de_DEDeutsch en_USEnglish fr_FRFrançais es_ESEspañol tr_TRTürkçe it_ITItaliano pl_PLPolski sv_SESvenska ro_RORomână bg_BGБългарски ru_RUРусский nl_NLNederlands